De lammeren deden het perfect. We waren erg trots. Van Agrifirm kwam de vraag of ze onze lammeren mochten wegen. Zo kwam op een vrijdagochtend de lammerendeskundige en onze voervertegenwoordiger langs, en daarbij ook nog een verslaggever en een fotograaf. Wat een gezellige drukte!
Ze hebben onze lammeren gewogen en wij kregen er complimenten over. Er zijn mooie stukjes over ons geschreven, wat ons erg trots maakte. En wij werden verblijd met een mooie foto van ons samen: Nico in zijn blauwe overall en ik in een roze.
In juni kregen we nog een klein koppeltje lammeren en ook zij deden het in het begin heel goed. Tot half juli, toen opeens de middelste groep lammeren diarree kreeg, vermagerde en slecht at. De jongste lammeren kregen dit ook. Overleg met de dierenarts. Mestonderzoek. Maar voordat de uitslag binnen was, was het voor de jongste groep al te laat. Van de 8 lammeren gingen er 5 dood. Als geitenboerin gaat dit je aan je hart. Ook bij de middelste koppel kwamen er 3 om het leven. Maar gelukkig met medicatie, en door de overige lammeren weer met de hand melk te geven, kwamen ze er weer boven op. Ze groeien nu gelukkig op tot mooie melkgeitjes.
Maar daarvoor moeten ze nog wel drachtig worden. Voor de opfok hebben we 2 Nubische bokken gekocht. Tjerk en Tjarda uit Friesland. Wat een leuk duo met hun leuke oren. Wij hopen door met ze te kruisen de melkgehaltes te laten stijgen. En persoonlijk vind ik de oren en die snuit erg aandoenlijk om te zien. Er is wel een dingetje waar we tegen aanliepen: Nubische geiten mekkeren niet, maar schreeuwen. Vooral in het begin toen ze nog moesten wennen. Ze schreeuwden het uit. Ik zei nog voor de grap dat we straks allemaal met oorkleppen rond zouden lopen. De bokken staan vlak bij de deuropening. Onze hond is niet zo waak, maar onze bokken die zetten het gelijk op een schreeuwen bij het zien van volk. Dat heeft ook zo zijn voordelen.
Met mij zelf gaat het deze periode wisselend. Ik houd na de schildklierkanker vermoeidheidsklachten. Waardoor ik het onregelmatige werk wat ik graag deed, op de zorgkwekerij, niet meer kan draaien. Met wederzijdse goedkeuring heb ik mij laten ontslaan. Dit met gemengde gevoelens. Gelukkig vind ik het werk met de zorgtak die wij zijn gestart erg leuk. Dit houden we nog even klein totdat ik helemaal op energie ben gekomen. Dit alles geeft financieel ook spanning en onduidelijkheden. Wij hadden deze stap niet zo gepland. Maar ik vertrouw er op dat dit goed komt.
Ik merk dat het ons ook rust geeft, dat we nu ons helemaal kunnen richten op de zorgtak en de geiten. En heel langzaam begint de medicatie bij mij aan te slaan en begint de energie weer te stromen. Ik kan nu na 2 moeizame zomers zeggen dat ik weer geniet van de zomer. En uitkijk naar onze toekomstplannen.