Uit recent onderzoek van Verdenal, T. et al. op Chasselas-wijnstokken in Zwitserland blijkt dat trosdunning niet alleen de druivenkwaliteit in het lopende seizoen beïnvloedt, maar ook duidelijke effecten heeft op de oogst van het volgende jaar. Deze meerjarige impact onderstreept het belang van langetermijnplanning in de wijngaard.
Trosdunning versnelt de rijping van druiven door de stikstof- en koolstofbehoefte van de plant te verlagen. Tegelijkertijd bevordert deze ingreep de opslag van stikstof en koolstof in de wortels, wat de fysiologische reserves voor het volgende jaar versterkt. Hoewel de totale stikstofconcentratie in de druiven onveranderd blijft, verandert wel de verhouding van aminozuren in de most. Dit heeft invloed op het aromatische potentieel van de uiteindelijke wijn, zelfs in het jaar na de ingreep. Uiteindelijk moet een evenwichtige stikstofvoeding van de wijnstok een basisvoorwaarde zijn voor de productie van druiven die van nature rijk zijn aan aminozuren, waardoor de wijnmaker meer potentieel krijgt om kwaliteitswijnen te maken.
De resultaten maken duidelijk dat opbrengstregulering een waardevol instrument is voor het sturen van druivenrijping en wijnstijl, zonder dat dit gepaard hoeft te gaan met hogere stikstofniveaus in de vrucht. Het effect op het aminozuurprofiel onderstreept bovendien het belang van stikstofbeheer in functie van de vinificatie en uiteindelijke wijnkwaliteit.
Een meerjarige benadering van stikstofmanagement en opbrengstregulering blijkt essentieel voor duurzame kwaliteitsproductie binnen een geïntegreerde wijnbouwpraktijk.
