Wat een jaar! En dan niet zomaar een goed jaar, maar eentje dat over de hele linie klopt. Terwijl de regen van het natte 2024 nog in onze kleren hing, dampten we het voorjaar van 2025 in. De wijnranken lieten zich dit keer wat trager zien dan vorig jaar, maar dat deed niets af aan hun groeikracht.
Na een bijna perfecte bloei begon de zomer – warm, zonovergoten en droog. Heel droog, zeker hier in het Zeeuwse. De jongste wijnranken, de driejarigen, hadden het op het zand soms lastig, maar de oudere stokken en die op klei deden het uitstekend.
De droogte zorgde ervoor dat het meer een echte meeldauw-jaar werd dan een valse. Al stelde ook die eerste weinig voor, gelukkig. Schade van vogels, reeën, muizen, wespen of fruitvliegjes bleef beperkt. Al moeten we eerlijk zijn: het was een wespenjaar, en ja, ze hebben hun deel van de rijpe trossen geproefd. Ook de fruitvliegjes vonden de pinot noir weer prima. Toch bleven grote verliezen ons bespaard.
En wat was het werken in de wijngaard een plezier. Zoveel mooie dagen, dat de regenjassen letterlijk stof vingen aan de kapstok. Door de beperkte groei hoefden we minder te dieven – een welkome rust na de grillige seizoenen van 2021 en 2024.
Op het moment van schrijven hangt er nog wat fruit: de chardonnay, souvignier gris en savagnin wachten op hun beurt. Binnen anderhalve week zullen ook die geoogst zijn. Wat een luxe om te kunnen kiezen tussen zonnige dagen, in plaats van te schipperen tussen regenbuien. De kwaliteit lijkt uitstekend, en datzelfde geluid klinkt uit heel wijnmakend Europa.
Nog minstens een half jaar blijven de wijnen in de tanks, rijpend en ontwikkelend. En terwijl de wijngaard langzaam in herfstkleuren overgaat, groeit de nieuwsgierigheid. Als alles zo doorgaat, kunnen we straks met een glimlach zeggen: makkelijk boeren zo.
Door: Bruno Suter, eigenaar en wijnmaker Wijndomein de Boe in Koudekerke (NL).
